درزگیرها معمولاً برای بستن دهانه‌های بین سطوح استفاده می‌شوند، جایی که دیگر مواد مانند بتن و ملات نمی‌توانند استفاده شوند. آنها سه عملکرد اساسی را انجام می دهند: پر کردن شکاف بین دو یا چند جزء. ایجاد یک مانع غیرقابل نفوذ محافظ که مواد نمی توانند از آن عبور کنند.
درزگیرها موادی هستند که از عبور مایعات و سایر مواد از سطوح و اتصالات مکانیکی جلوگیری می کنند. همچنین از نشت هوا، حشرات، گرد و غبار، صدا و گرما جلوگیری می کنند. طیف گسترده ای از درزگیرها در بازار موجود است و ویژگی های آنها متفاوت است: آنها می توانند ضعیف یا قوی، انعطاف پذیر یا سفت، و موقت یا دائمی باشند. درزگیرها مواد شیمیایی هستند که شکاف ها و همچنین درزها و را پر می کنند. بیشتر انواع درزگیرها ضد آب و ضد هوا هستند.
آنها همچنین ممکن است خاصیت چسبندگی سبک داشته باشند، در برابر مواد شیمیایی مقاوم باشند و از رشد میکروارگانیسم هایی مانند کپک جلوگیری کنند. اما درزگیر برای چه مواردی استفاده می شود؟ درزگیرها معمولاً توسط پیمانکاران ساخت و ساز استفاده می شوند، اما برای تعمیرات کوچک و بهبود خانه برای افرادی که انجام می دهند نیز مناسب هستند. از درزگیرها می توان به عنوان مثال در حمام و آشپزخانه و همچنین درزگیری و پرکردن شکاف ها و ترک های داخلی و خارجی استفاده کرد.
حفظ خواص آب بندی آنها در طول عمر مورد انتظارشان، تحت شرایط خدمات و محیط هایی که برای آنها مشخص شده است.
برای دستیابی به این عملکردها، لازم است که مناسب ترین درزگیر را با موادی که به هم وصل می شوند، مطابقت داد.
انواع درزگیر
هفت نوع درزگیر وجود ( لاتکس، آکیلیریک، بوتیل،پلی سولفید، سیلیکون، پلی اورتان،پلی ایزوبوتیلن )
دارد آنها در هزینه و کاربردها، عمدتاً بر اساس ویژگی های عملکرد ذکر شده در بالا و ویژگی های زیرلایه، متفاوت هستند.
خواص درزگیر:
لاتکس:
بر پایه آب – آسان برای تمیز کردن- به اکثر بسترها می چسبد – قابل رنگ آمیزی- ارزانتر از سایر درزگیرها
بهترین گزینه برای کاربردهای پرداخت داخلی، جایی که شکاف ها کوچک هستند و حرکت حداقل است
مستعد انقباض است
اکریلیک:
بر پایه حلال- قابل رنگ آمیزی – کاربرد دشوارتر در مقایسه با لاتکس – پایدار در اشعه ماوراء بنفش – مستعد انقباض نیست – در کاربردهای تجاری و خارجی استفاده می شود – هزینه کم تا متوسط – قابلیت حرکت محدود
بوتیل:
بر پایه حلال – چسبندگی قوی به چندین بستر – مقاومت در برابر سایش ضعیف – کاربرد دشوار – قابلیت حرکت محدود – در سیستم های کرتین وال استفاده می شود، جایی که چسبندگی به مواد لاستیکی مورد نیاز است – هزینه متوسط
پلی سولفید:
ضد آب – مقاوم در برابر مواد شیمیایی – مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش – انعطاف پذیر حتی در دماهای پایین با انقباض کمی – نیاز به پرایمر دارد – مورد استفاده در استخرهای شنا یا سایر کاربردهای زیر آب – ممکن است سطوح بالاتری از VOC داشته باشد – ماندگاری طولانی، 10 تا 20 سال – هزینه بالا
سیلیکون:
مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش – مقاومت حرارتی – بالاترین قابلیت حرکت – چسبندگی خوب – عمر طولانی – انعطاف پذیری – زمان کیوریشن طولانی – بوی تند – در مجموعه های شیشه ای استفاده می شود
هزینه بالا – قابل رنگ نبودن – می تواند به لایه های خاصی لکه ایجاد کند
پلی اورتان:
مقاوم در برابر سایش – قابل رنگ آمیزی است – به خوبی به سطوح مختلف با آماده سازی کم بستر می چسبد
قابلیت حرکت بالا – بادوام – کاربرد و ابزار دشوار – در مجموعه های شیشه ای قابل استفاده نیست – هزینه بالا
پلی ایزوبوتیلن:
بادوام – مقاوم در برابر مواد شیمیایی – نفوذپذیری کم – به عنوان مهر و موم اولیه برای عایق بندی واحدهای لعاب استفاده می شود
هر خمیر درزگیر در صورت استفاده صحیح عملکرد مناسبی دارد، اما انتخاب بهترین گزینه می تواند یک چالش فنی باشد. هیچ نوع درزگیر نسبت به بقیه برتر یا پایین‌تر نیست: همه چیز به ارزیابی ویژگی‌های عملکرد و انتخاب بهترین درزگیر برای هر کاربرد مربوط می‌شود. کاهش هزینه مهم است، اما نباید به هزینه عملکرد پایین و ناکار امدی باشد.
