روان کننده بتن چیست؟
بتن، یک ماده ساخته شده با سیمان، سنگدانه ها، مواد افزودنی یا فوق روان کننده ها و آب است که از نظر مقدار بزرگترین مواد ساخته شده توسط انسان را تشکیل می دهد. اگرچه سنگدانه ها سه چهارم حجم بتن را تشکیل می دهند، اما ماده فعال بتن خمیر سیمان است. خواص و عملکرد بتن تا حد زیادی توسط خواص خمیر سیمان تعیین می شود. فوق روان کننده بتن چیست؟ فوق روان کننده ها در بتن اثرات مفیدی مانند شتاب، تاخیر، حباب هوا، کاهش آب، پلاستیسیته و غیره دارند و این اثرات به دلیل اثر آنها بر سیمان است. دانشمندان عمدتاً روی توسعه بتن‌های تخصصی، افزایش عمر مفید ساختمان‌ها و ارائه عملکرد رضایت‌بخش در محیط‌های تهاجمی تمرکز می‌کنند. در مقاومت بتن اصلاح شده با بتن معمولی یعنی بدون فوق روان کننده مقایسه می شود. . نتایج نشان می دهد که بهبود قابل توجهی در مقاومت و کارایی بتن اصلاح شده وجود دارد.
بتن مصالح ساختمانی است که از سیمان، ماسه به عنوان سنگدانه ریز، سنگ خرد شده به عنوان سنگدانه درشت و آب تشکیل شده است. بتن با کارایی بالا به عنوان ترکیبی خاص از عملکرد و ویژگی‌های یکنواخت بتن تعریف می‌شود که همیشه نمی‌توان به طور معمول با استفاده از اجزای معمولی و روش‌های اختلاط، قرار دادن و عمل‌آوری معمولی به دست آورد. در مراحل اولیه توسعه در دهه 1980، بتن با کارایی بالا به عنوان بتنی که دارای خواص مهندسی بسیار سودمندی مانند استحکام بالا، مدول الاستیسیته بالا، کارایی بالا، نفوذپذیری کم بود، مورد توجه قرار گرفت. و غیره. طرح های اختلاط استاندارد با توجه به کاربرد مورد نظر مخلوط و خواص پیش بینی شده آن در حالت سخت شده متفاوت است. یکی از زمینه هایی که تمرکز مورد نیاز است، استفاده از فوق روان کننده ها در بتن است. هدف نهایی استفاده از فوق روان کننده ها بهبود یک یا چند جنبه از عملکرد بتن یا حفظ همان سطح عملکرد است. بسیاری از فوق روان کننده های موجود امروزه از مواد شیمیایی و/یا مواد معدنی تشکیل شده اند.
نرم کننده های سنتی لیگنوسولفونات ها به عنوان نمک سدیم آنها هستند. فوق روان کننده ها پلیمرهای مصنوعی هستند. ترکیباتی که به عنوان فوق روان کننده استفاده می شوند عبارتند از میعانات نفتالین فرمالدئید سولفونه، میعانات ملامین فرمالدئید سولفونه، میعانات استون فرمالدئید و اترهای پلی کربوکسیلات. ملامینه یا نفتالین سولفونات های متقاطع که به ترتیب PMS (پلی ملامین سولفونات) و PNS (پلی نفتالین سولفونات) نامیده می شوند، توضیح دهنده هستند. آنها با اتصال عرضی مونومرهای سولفونه شده با استفاده از فرمالدئید یا با سولفون کردن پلیمرهای شبکه ای مربوطه تهیه می شوند.
کاهنده های آب، بازدارنده ها و فوق روان کننده ها مخلوطی برای بتن هستند که به منظور کاهش مقدار آب در یک مخلوط بتن با حفظ خواص جاری شونده ی یک مخلوط بتن، اضافه خواهد شد. در هنگام افزودن خاکستر پوزولانی به بتن برای بهبود مقاومت، اغلب از روان کننده ها استفاده می شود. این روش متناسب سازی مخلوط به ویژه هنگام تولید بتن با مقاومت بالا و بتن تقویت شده با الیاف بسیار محبوب است. معمولاً افزودن روان کننده 1-2٪ در واحد وزن سیمان کافی است و افزودن مقدار زیاد روان کننده باعث به وجود آمدن معایبی در بتن خواهد شد که در ادامه مقاله آمده است.
بعد از خرید افزودنی بتن و قبل از استفاده از آن، حتما درباره نحوه مصرف این محصولات اطلاعات کسب کنید. گاهی اوقات بعضی افراد غیر متخصص آب اضافی به بتن می افزایند، بدون این که از اثرات سوء آن بر خواص بتن آگاه باشند. استفاده از آب اضافی در بتن بسیار مضر است و هرگز نباید استفاده شود از طرف دیگر استفاده از آب اضافی کیفیت خوب ذاتی بتن مانند انسجام و همگنی مخلوط را کاهش نمی دهد بلکه باعث کاهش جداسازی بتن می شود. دوز معمول فوق روان کننده بتن که برای افزایش کارایی بتن مورد استفاده قرار می گیرد از 1 تا 3 لیتر در متر مکعب بتن می باشد که در آن فوق روان کننده های مایع حدود 40٪ ماده فعال را شامل می شوند. به منظور کاهش بیشتر آب موجود در بتن یا سیمان از دوز بیشتری از آن یعنی به مقدار تا 20 لیتر در هر متر مکعب بتن از آن مورد استفاده قرار می گیرد. مقدار مصرف مورد نیاز برای یک مخلوط بتن منحصر به فرد بوده و توسط آزمایش خاصی تعیین می گردد.
